روز به روز

پژوهشگران مروری بر مطالعاتی انجام دادند که در آن اثرات رژیم غذایی بر بیماری‌های روماتیسمی و اسکلتی عضلانی را تحلیل کردند.

آنها دریافتند که با قضاوت بر اساس داده های فعلی، هیچ مداخله غذایی به تنهایی مزایای قابل توجهی برای افراد مبتلا به این شرایط ندارد.

آنها همچنین خاطرنشان کردند که بیشتر مطالعاتی که در بررسی آنها گنجانده شده است، داده های با کیفیت پایینی دارند.

بنابراین آنها توصیه کردند که مطالعات بیشتر در مورد استانداردهای روش شناختی و گزارش دهی بهبود یابد.

بیماری‌های روماتیسمی و اسکلتی عضلانی (RMD) طیفی از شرایط هستند که مفاصل افراد را تحت تأثیر قرار می‌دهند، باعث درد، ناتوانی و کاهش کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی می‌شوند.

در حالی که برخی از RMD ها، مانند آرتریت روماتوئید، درمان های دارویی موثری برای محدود کردن پیشرفت بیماری دارند، برای برخی دیگر، مانند استئوآرتریت، داروهای موجود فقط می توانند علائم را کاهش دهند.

تحقیقات نشان می دهد که اصلاح شیوه زندگی، مانند مداخلات غذایی، می تواند خطر ابتلا به بسیاری از بیماری های مزمن را کاهش دهد و ممکن است برای سلامت روان مفید باشد.

دانستن اینکه آیا فاکتورهای سبک زندگی، مانند رژیم غذایی، می تواند برای نتایج مرتبط با RMD مفید باشد یا خیر، می تواند به محققان و پزشکان در پیشگیری یا درمان RMD کمک کند.

اخیراً، محققان اتحادیه اروپای انجمن‌های روماتولوژی (EULAR) بررسی و متاآنالیز مطالعاتی را انجام دادند که اثرات رژیم غذایی بر پیشرفت RMD را بررسی می‌کردند.

 

آنها دریافتند که با توجه به داده های کنونی، هیچ مداخله غذایی واحدی برای افراد مبتلا به RMD مزایای قابل توجهی ندارد.

من شک دارم که هیچ اثر رژیم غذایی وجود نداشته باشد، اما تلاش برای نشان دادن این موضوع از نظر فعالیت و/یا پیشرفت بیماری، تشخیص آن بر اساس داده‌های موجود بسیار دشوار است، که در آرتروز از «ضعیف» تا «بسیار ضعیف» درجه‌بندی می‌شود. دکتر ویبک استرند، استاد بالینی در بخش ایمونولوژی و روماتولوژی در دانشگاه استنفورد، که در این مطالعه شرکت نداشت، به پزشکی نیوز تودی گفت.

RMD و رژیم غذایی

برای این مطالعه، محققان 24 مرور سیستماتیک و 150 مقاله اصلی را تجزیه و تحلیل کردند که ارتباط بین قرار گرفتن در معرض رژیم غذایی و RMD ها را بررسی می کردند، یعنی:

آرتروز

روماتیسم مفصلی

لوپوس اریتماتوی سیستمیک

اسپوندیلوآرتریت محوری

آرتریت پسوریاتیک

اسکلروز سیستمیک

نقرس

در مجموع، این مطالعات 83 مواجهه با رژیم غذایی را بررسی کردند، از جمله:

ویتامین دی

ویتامین B12

روغن ماهی یا اسیدهای چرب امگا 3

روغن آرگان

انار

آب گیلاس

کلسیم

عصاره چای سبز

شیر خشک غنی شده

محققان خاطرنشان کردند که مطالعات نسبتا کمی برای بیشتر قرار گرفتن در معرض رژیم غذایی انجام شده است و شواهدی برای تأثیرات این عوامل رژیمی کم یا بسیار کم درجه بندی شده است. بنابراین، هر نتیجه‌ای دارای خطر سوگیری متوسط ??تا زیاد است.

علاوه بر این، برای بسیاری از مطالعات، مانند مطالعات کندرویتین برای استئوآرتریت، یا کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده با حجم‌های نمونه بزرگ‌تر، مانند مطالعه روی ویتامین D برای استئوآرتریت، اندازه اثر آنها کوچک بود و از نظر بالینی معنی‌دار نبود.

محققان افزودند که مطالعات اغلب در مورد فرآیندهای پنهان سازی تصادفی یا تخصیص آنها گزارش نمی دهند، که ممکن است اندازه اثر گزارش شده را متورم کند. آنها همچنین خاطرنشان کردند که گزارش های محدودی از عوارض جانبی وجود دارد.