روز به روز

 

در مطالعه اخیر منتشر شده در JAMA Network Open   ، محققان همبستگی بین قدرت گرفتن دست (HGS)، زوال عقل، و پیامدهای عصبی شناختی را در بین مردان و زنان از انگلستان (بریتانیا) تجزیه و تحلیل کردند.

در مورد مطالعه

در مطالعه کوهورت حاضر، دانشمندان رابطه بین HGS و زوال عقل، کاهش شناخت و نتایج ضعیف تصویربرداری عصبی را در میان افراد میانسال در بریتانیا ارزیابی کردند. این تیم، افراد بین 39 تا 73 سال در Biobank بریتانیا را با HGS اندازه‌گیری‌شده در سال‌های 2006 و 2010 مورد ارزیابی قرار دادند و به‌طور آینده‌نگر برای تشخیص زوال عقل بررسی شدند. یک نمونه گسترده و مشخص از زنان و مردان مسن و میانسال که در ابتدا فاقد زوال عقل بودند، بیوبانک بریتانیا را تشکیل می‌دهد. داده ها بین اکتبر 2021 و آوریل 2022 مورد بررسی قرار گرفتند.

محققان HGS را در هر دو دست با استفاده از یک دینامومتر بررسی کردند. نمرات آزمون شناختی (حافظه آینده نگر و هوش سیال)، اندازه گیری های تصویربرداری تشدید مغناطیسی مغز (شدت ماده سفید (WMH)، حجم هیپوکامپ و حجم کل مغز) و زوال عقل (عروقی، بیماری آلزایمر (AD) از مرگ یا سوابق بیمارستانی، مراقبت های اولیه و همه علت) پیامدهای اصلی بودند.

محققین این نتایج را در یک میانگین (محدوده بین ربعی (IQR)) 11.7 (از 11 تا 12.4) سال نظارت اندازه گیری کردند. مدل‌های رگرسیون خطی و لجستیک با خطر متناسب و مختلط کاکس برای تعیین ارتباطات، طبقه‌بندی شده بر اساس جنسیت و کنترل برای متغیرها استفاده شد. برآوردها برای هر 5 کیلوگرم کاهش HGS گزارش شد. علاوه بر این، نویسندگان برای بررسی علت معکوس بررسی کردند که آیا یک امتیاز خطر AD چند ژنی با HGS مرتبط است یا خیر.

نتایج

نتایج مطالعه نشان داد که زیرمجموعه ای از 190406 فرد بزرگسال در Biobank انگلستان با میانگین سنی 56.5 سال. 102735 زن یعنی 54 درصد در پژوهش حاضر مورد بررسی قرار گرفتند. با انجام یک تحقیق تصادفی سازی مندلی در مورد رابطه بین احتمال ژنتیکی زوال عقل و HGS، این تیم یافته های مربوط به پیوند HGS با شناخت را تکمیل کرد. آنها فرض کردند که کاهش قدرت عضلانی، همانطور که توسط HGS تعیین شده است، با نتایج بدتر تصویربرداری عصبی، افزایش شانس زوال عقل و کاهش قدرت شناختی در زنان و مردان مرتبط است. دانشمندان همچنین فرض کردند که خطر زوال عقل ژنتیکی و HGS ارتباطی ندارند.

محققان دریافتند که کاهش 5 کیلوگرمی HGS با نمرات پایین هوش مایع در مردان و زنان مرتبط است. علاوه بر این، کاهش 5 کیلوگرمی HGS با شانس ضعیف پاسخگویی دقیق به یک کار حافظه آینده نگر برای مردان و زنان مرتبط بود.

علاوه بر این، کاهش 5 کیلوگرمی HGS با افزایش حجم WMH در مردان و زنان مرتبط بود. با این وجود، هیپوکامپ و حجم کلی مغز به طور قابل ملاحظه ای با کاهش HGS ارتباط نداشتند. علاوه بر این، HGS با حجم WMH میانسالی زنان و مردان و شناخت اواخر زندگی و میانسالی مرتبط بود.

علاوه بر این، کاهش 5 کیلوگرمی HGS با زوال عقل اتفاقی برای مردان و زنان مرتبط بود. این تیم خاطرنشان کرد که کاهش HGS به شدت با زوال عقل عروقی مرتبط است. جالب توجه است، امتیاز خطر ژنتیکی برای AD به طور قابل توجهی با HGS مرتبط نبود.

رابطه تخمین زده شده بین HGS و دمانس عروقی بیشتر از ارتباط بین HGS و AD در مردان بود. علاوه بر این، اگرچه این روند در زنان مشاهده شد، این تفاوت در مقایسه با مردان ناچیز بود و به احتمال زیاد یک یافته تصادفی بود.

در مجموع، این داده‌ها حاکی از آن است که ممکن است بین تغییرات حتی جزئی در قدرت عضلانی و خطر زوال عقل عروقی، ارتباط غیرمعمولی وجود داشته باشد.

نتیجه گیری

به طور کلی، هدف مطالعه حاضر این بود که مشخص شود آیا قدرت عضلانی، همانطور که توسط HGS تعریف شده است، با خطر بالای زوال عقل، نتایج تصویربرداری عصبی پایین تر و کاهش شناخت در مردان و زنان مرتبط است یا خیر. این تحقیق همگروهی در بریتانیا بر روی 190406 بزرگسال، این روابط را برای زنان و مردان در نتایج مختلف و با تکنیک‌های سازگاری متعدد شناسایی کرد.

 

نویسندگان دریافتند که HGS با معیارهای سلامت عصبی مغز، مانند شاخص های تصویربرداری عصبی بیماری شریان کوچک مغزی و زیرمجموعه های زوال عقل در مردان و زنان مرتبط است. حافظه آینده نگر، هوش مایع، و تشخیص زوال عقل همگی با HGS مرتبط بودند. علاوه بر این، این همبستگی بارزترین همبستگی برای دمانس عروقی بود.

 

یافته‌های حاضر مجموعه رو به رشد شواهدی را گسترش می‌دهد که نشان می‌دهد برنامه‌های تقویت عضلات، به‌ویژه برای بزرگسالان میانسال، ممکن است برای حفظ عملکرد عصبی شناختی مغز مفید باشد.